همه زیستمندان در زیست بوم خودشان یک دشمن طبیعی و یا روش‌های کنترل طبیعی دارند که باعث می شوند تعداد آنها در طبیعت ثابت بماند. زمانی که یک گونه وارد زیست بومی شود که موجودی دیگر برای کنترل آن تکامل نیافته است و یا شدت تکثیر آن چنان سریع است که باعث نابودی گونه های بومی شود؛ یک گونه مهاجم محسوب می شود. هر نوع موجود زنده از جمله حشرات، گیاهان، قارچ ها و حتی میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها ممکن است یک گونه مهاجم محسوب شوند. هنگامی که گونه مهاجم وارد منطقه ای خالی از شکارچیان طبیعی می شود، به سرعت تولید مثل کرده و به گونه مسلط آن منطقه تبدیل می شود و خطری برای زیستمندان بومی محسوب می شود. گونه های مهاجم یا از طریق مهاجران فصلی مانند پرندگان وارد محیط می‌شود یا از طریق مردم و مسئولان ناآگاه از کشورهای دیگر بصورت های مختلف وارد محیط زیست می‌شود.مثلا سنبل آبی گیاهی که به شدت خطرناک و سمی است در شمال ایران، پالونیا ، کهور آمریکایی، سرخس آزولا، ماهی تیلاپیا، لاک پشت گوش قرمز، سنجاب، راکون، میمون و.. از جمله موجوداتی هستند که تعداد زیادی از کارشناسان آنها را گونه مهاجم تشخیص داده اند که به علت ناآگاهی و سودجویی بصورت عمدی یا غیر عمد در حال آسیب زدن به طبیعت کشورمان هستند. اگر این موجودات بصورت عمدی وارد کشور شوند از آنجا که دشمن قهاری برای محیط زیست محسوب می‌شوند می توان گفت با نوعی اکوتروریسم مواجهیم .. این مساله برای بقای محیط زیست بسیار مهم است. بر اساس کنوانسیون تنوع زیستی، ۴۰ درصد از تمام گونه های منقرض شده در طول ۴۰۰ سال گذشته، در اثر ورود گونه های مهاجم به محیط زیست آن ها از بین رفته اند. هم اکنون تغییرات آب و هوایی زمین موجب تشدید این پدیده شده است. بر اساس تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۷ میلادی انجام گرفت حداقل یک سوم از موارد ورود گونه های مهاجم به زیست بوم های دیگر در طول ۲۰۰ سال گذشته، از دهه ۱۹۷۰ میلادی تا کنون به وقوع پیوسته است. تنها گونه های گیاهی مهاجم آمریکا که در اثر تغییرات آب و هوایی بیش از پیش گسترش یافته اند، سالانه ۳۰ میلیارد دلار هزینه ایجاد کرده اند. در طول یک قرن گذشته فصل رشد گیاهان دو هفته طولانی تر شده و در نتیجه گیاهان مهاجم زودتر از قبل جوانه می زنند و بخش زیادی از مواد مغذی زمین و نور آفتاب را جذب می کنند. به گفته محققان با وجود این که مقابله با گونه های مهاجم معمولا توسط کشاورزان یا دولت ها در حیطه مرزهای هر کشور انجام می شود، جلوگیری از رشد بی رویه این گونه ها در اثر تغییرات آب و هوایی زمین نیازمند یک اقدام مشترک جهانی است. با توجه به خطرات این گونه ها باید مردم از طریق رسانه ها با این موارد آشنا شوند و در کنار این آشنایی جوامع محلی با خطرات این گونه های مهاجم نیز بسیار اهمیت دارد که فریب سودجویان و پولساز بودن این گونه ها نخورند. «رویش هر گیاهی، رها کردن هر جانوری ، در هر جا کمک به محیط زیست نیست، هر موجودی زیست بوم خاص خودش را دارد »
تالاب انزلی یک نمونه از تالابهایی است که قربانی سنبل آبی شده است. این گیاه با ظاهر زیبا موجب از بین رفتن زیستمندان و آلودگی تالاب شده است. فعالان محیط زیست و مردم در تلاشند که تالاب را از سنبل آبی پاک کنند.
