آبی که هزاران سال در سفره های زیرزمینی ذخیره شده است، آب فسیلی نامیده می شود. آب فسیلی اغلب به عنوان یک منبع تجدید ناپذیر در نظر گرفته می شود، زیرا نمی توان آن را با بارش دوباره پر کرد. استخراج آب فسیلی به طور دائم سطح آب یک منطقه را پایین می آورد.
چاه‌های آب به سادگی سوراخ‌هایی هستند که در زیر سطح آب حفر شده‌اند. اگر سطح ایستاب نسبتاً نزدیک به سطح باشد، می توان چاه ها را با دست حفر کرد. اگر سطح ایستابی صدها متر عمق داشته باشد، ممکن است به ماشین آلات نیاز باشد. این نوع چاهها را مته های بزرگ حفر کرده و آب را با تجهیزات پیشرفته تر مانند پمپ ها از چاه بیرون می کشند.
